Η προβληματικοποίηση της έννοιας της “φυσικής καταστροφής” δεν είναι κάτι που διαφεύγει της προσοχής των κοινωνικών επιστημών, και δη της ανθρωπολογίας. Πλήθος εθνογραφικών ερευνών έχουν καταδείξει ότι αυτό που στον κυρίαρχο λόγο οροθετείται ως “φυσικό φαινόμενο”, με αντίστοιχες “φυσικές” (και άρα αναπόφευκτες) επιπτώσεις, είναι στην πραγματικότητα το αποτέλεσμα μιας ιστορικά καθορισμένης κοινωνικο-πολιτικής οργάνωσης και της πολιτικής διαπραγμάτευσης της ευαλωτότητας συγκεκριμένων πληθυσμών και τάξεων (βλ. Fassin & Vasquez 2008, Davis 2000).