Ανακοίνωση Συλλόγου Κοινωνικών Ανθρωπολόγων Ελλάδας, 6/3/2023
Βρισκόμαστε αντιμέτωπες και αντιμέτωποι με μία ανείπωτη καταστροφή συνέπεια του τρόπου με τον οποίο δρα εδώ και χρόνια ο ιλιγγιώδης νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός και στήνει το σχέδιο του με λεπτούς και χειρουργικούς χειρισμούς. Το «μεγαλύτερο τραγικό δυστύχημα» στο «πλέον ασφαλές μεταφορικό μέσο στην Ελλάδα» έριξε φως στη μηδενική δημόσια ασφάλεια της οποίας το κοστούμι ράβεται επιμελώς. Η καταστροφή στις ράγες κατέστησε προφανές πως πρόκειται για ένακοστούμι άδειο. Το μεγαλύτερο τραγικό δυστύχημα των ελληνικών σιδηροδρόμων είναι μία καταστροφή που δείχνει με τον πιο σκληρό τρόπο ότι όλα είναι λάθος.
Σφίγγεται η καρδιά μας καθώς το μαύρο σκοτάδι απλώνεται όλο και περισσότερο και μας αναγκάζει για ακόμη μια φορά να μην δεχόμαστε τίποτα ως αυταπόδεικτη αλήθεια. Οι ευθύνες είναι πολλές, ανάλογες των αναθέσεων κάθε φύσης. Άραγε, διακόσια χρόνια μετά, το –ψηφιοποιημένο σύμφωνα με τις επιμέρους διακηρύξεις- κράτος συνεχίζει να είναι τόσο αδύναμο να ελέγξει τις επιλογές του; Ποιο ψηφίο της «Ελλάδας 2.0» αντιπροσωπεύει την πραγματική συνθήκη που βιώνουμε; Με ποιους τρόπους ακριβώς αντιμετωπίζονται οι πολλαπλές κρίσεις (οικονομική, προσφυγική, πανδημική, ενεργειακή, περιβαλλοντική) τα τελευταία χρόνια; Μετράμε κατεστραμμένες ζωές, εκπτώσεις πάσης φύσεως στην κοινωνική πρόνοια, στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, στην εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες, στην περιφερειακή και τοπική αυτοδιοίκηση και ο κατάλογος μεγαλώνει καθημερινά.
Το καταστροφικό δρομολόγιο του τρένου στα Τέμπη ήταν η διαδρομή ενός προαναγγελθέντος θανάτου για μία χώρα όπου το κράτος υποστελεχώνει τον δημόσιο τομέα και τις κρατικές υποδομές, ξεπουλά γιατί δήθεν δεν μπορεί να διαχειριστεί και ούτε φυσικά ελέγχει το μέρος του ιδιωτικού τομέα με τον οποίο συνεργάζεται. Κανείς δεν ελέγχει,δεν λογοδοτεί, γιατί «έτσι γίνονται τα πράγματα». Ως πότε μπορούμε να ανεχόμαστε και να συντηρούμε το «πάμε κι ό, τι γίνει» ως εθνικό Leitmotiv; Οι απαιτήσεις γύρω μας αυξάνονται συνεχώς και η ζωή μας ευτελίζεται. Είναι ξεκάθαρο πως η δουλειά γίνεται βάσει ενός σχεδίου που ξεπερνά την κοινή λογική.
Η καταστροφή αυτή έρχεται να συναντήσει όλες τις άλλες. Όλα είναι λάθος. Τα εξαϋλωμένα σώματα που μάταια αναζητούν οι δικοί τους, τα κλειστά φέρετρα που μαρτυρούν την απουσία αυτή συνθλίβουν τις καρδιές και προκαλούν όλες και όλους μας να συναισθανθούμε, να σκεφτούμε, να πράξουμε. Δεν ήταν ατύχημα, ούτε ένα ανθρώπινο λάθος. Πρόκειται για μία ακόμη πτυχή στις ευρύτερες θάνατοπολιτικές του κράτους που μας στερεί την ανθρώπινη ύπαρξη. Ο αδηφάγος νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός μεγαλώνει συνεχώς το κενό βάσει σχεδίου και μέσα στη δίνη αυτού του σχεδίου βρισκόμαστε όλοι.
Ευτυχώς έχουμε ο ένας τον άλλο. Το μαρτυρούν οι σιωπές και οι λυγμοί, η βουβή συμπαράσταση στον εκκωφαντικό πόνο, οι βροντερές πράξεις όλων όσων έτρεξαν να δώσουν αίμα, βγήκαν στους δρόμους να ενώσουν με τα κορμιά τους τις φωνές που σφίγγονται μέσα μας. Δώσαμε και θα συνεχίσουμε να δίνουμε αίμα. Ενώνουμε τις ταραγμένες ζωές μας και τις φωνές μας απέναντι σε κάθε πράξη που μας στερεί το ανθρώπινο πρόσημο γιατί αρνούμαστε την εξίσωση μιας χαμένηςζωήςμε ένα«λάθος που δεν θα επαναληφθεί».
Εκ μέρους του Συλλόγου Κοινωνικών Ανθρωπολόγων Ελλάδας, το Δ.Σ. εκφράζει τα βαθιά του συλλυπητήρια στις οικογένειες και τους οικείους των θυμάτων και δεσμεύεται πως θα συνεχίσει να εργάζεται απέναντι σε κάθε μορφή αδικίας και κάθε πολιτική που απαξιώνει την ανθρώπινη ζωή.